جایی که همه ارزشمند هستند: قصه کودکان̗ مشتاق به مشتاق فاطمه زماني - به گزارش خبرنگار ایمنا، وقتی اسم مدرسه به میان می آید، نا خود آگاه بوی خوشایند میز و نیمکت و گچ و تخته در کوچه پس کوچه های خاطرات کودکی مان می پیچد.
فاطمه زماني - به گزارش خبرنگار ایمنا، وقتی اسم مدرسه به میان می آید، نا خود آگاه بوی خوشایند میز و نیمکت و گچ و تخته در کوچه پس کوچه های خاطرات کودکی مان می پیچد. مدرسه که همواره شاهد همهمه شادمانه دانش آموزان و نوای تدریس معلم و صدای قرچ قرچ گچ به روی تخته کلاس است، شاید زیباترین خاطره ای باشد که با وجود گذر زمان، در گنجینه ذهن تازه و دست نخورده باقی مانده است. از مکتب خانه های دور تا مدارس هوشمند امروز، همه تداعی گر واقعیت شگرفی است که نشان دهنده اهمیت علم آموزی و کسب آگاهی در طول تمام ادوار است. در این میان، در کنار کودکان کوله به پشت رها ،که هر روز با لقمه نان و پنیر مادر راهی مدرسه می شوند، کودکان معصوم بی پشتوانه ای هستند که حتی از طبیعی ترین حق خود یعنی تحصیل باز مانده اند. دانشگاه باهنر کرمان، واحد جنسیت و توسعه و نشستن پای درس دکتر سیامک زند رضوی، از اساتید برجسته جامعه شناسی؛ آغازگر قصه کودکان مشتاق بود.